این مطلب را به موضوع جشن های زمستانه ایران اختصاص داده ایم . پس با ما همرا باشید تا با این جشن ها آشنا شوید. همانطور که میدانید، اعیاد باستانی بسیار زیادی در ایران وجود دارد، که در تمامی آنها، زمان فرا رسیدنش با توجه به هر فرهنگی در جای جای ایران مشغول شادی و پایکوبی هستند. یک سری از این جشنها همچنان نیز در یادها باقیمانده و برگزار میشود. یکی از اعیاد باستانی که جزو آیین و رسوم گذشتگان ایران باستان است جشن میانه زمستان است. این جشن هم اکنون به فراموشی سپرده شده است. به همین دلیل، شاید خیلی از شما حتی نامش را نیز به گوشتان نشنیده باشید.
جشن میانه
جشن های زمستانی
هنر طبیعت درزمستان
آیین های زمستانی در افسانه ها
شب یلدا
جشن میانه زمستان چیست؟ همه چیز درباره سنت جشن های زمستانه ایران
یکی از جشنهای باستانی که در زمانهای بسیار قدیم مرسوم بوده است را میتوان جشن میانه زمستان نامید. این جشن هم اکنون به طور کامل از یادها رفته است و هیچ مراسمی بابت این روز میان افراد وجود ندارد.این جشن در زمان گذشتگان در تاریخ پانزده بهمن ماه دقیقا بعد از گذشت چهل و پنج روز از فصل سرما برگزار میشد و گذشتگان ما، اعتقادشان بر این بود، سرمایی که در زمستان وجود دارد، در این روز از فصل سال تمام خواهد شد و زمینهایی که با سرمای این فصل به خواب رفته بودند و هیچ بذری در آنها رشد نکرده بود، دوباره زنده خواهند شد و شروع به رشد و شکوفایی خواهند کرد.با این اعتقاد، این روز را به جشن و پایکوبی و همینطور ستایش پروردگارشان میپرداختند. رویش و زایش از اصلیترین علل این جشن باستانی بوده است
این عید باستانی که جشن میانه زمستان نام داشت، به گاهنباری نیز معروف بود. پس ابتدا باید بدانید که گاهنبار به چه معنایی است! و وجودش در پسوند جشن میانه زمستان چه دلایلی دارد. اسطورههای زرتشتی و آریایی، گاهنبار را به دو شکل دیگر مانند گهنبار یا گاهبار مینوشتند و میخواندند. در هر فصلی از سال این گاهنبار که شش روز است، جزو روزهایی میدانند که پروردگار دانا و توانا، جهان را در آن خلق کرده است. درواقع، هر یک از فصلهای سال روز مقدسی دارد که تحت همین عنوان است. زرتشتیان در کتاب زن عنوان کردهاند که اهورا مزدا، آسمانها و زمین را در شش گاه خلق کرده است و در ابتدای هر گاهی، نام یک نعمت الهی خلق شده در دنیا وجود دارد و در ابتدای هر کدام از این گاههایی که آفریده میشود، جشنی برگزار میکنند، که جشن میانه زمستان نامیده میشود
چله بزرگ، چله کوچک، سده، اهمن وبهمن، ننه سرما و آفتاب به حوت
این کلمات زیبا ودوست داشتنی، کلماتی هستند که برای نسل قدیم بسیار آشنا وبا رگ وخون آن عزیزان عجین شده است
برای زمستان در فرهنگ مردم قدیم گاهشمار ویژهای وجود داشته است. گاهشماری که به طور عمومی کل سال را در بر میگرفت
اما به طور مشخص زمستان را به دو بخش چله بزرگ (چله کلان) و چله کوچک (چله خرد) تقسیم میکردند. چلهای که هر چند نام چله داشت، اما فقط یکی از آنها چهل روزه بود و برای اسفند هم تقسیمات خاص خودش وجود داشت
چله بزرگ: از اول دی ماه تا دهم بهمن ماه را که چهل روز کامل میباشد، “چله بزرگ یا کلان” می نامند
چله کوچک: از یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه را که بیست روز کامل است، “چله کوچک یا خرد” می نامند
– همچنین می گویند، بدلیل بیست روز کمتر، چله کوچک نامیده شده است
این تقسیم بندی، یعنی تقسیم 60 روز اول زمستان به دو چله، تقریباً در سراسر ایران سیاسی کنونی و البته در ایران فرهنگی رایج بوده است. ایران فرهنگی که شامل افغانستان، ماوراءالنهر، بخشهایی از قفقاز، در آسیای صغیر و بخشهایی از ترکیه کنونی بود، همگی با هر گویش و زبان محلی، مفهوم چله را درک میکردند.
جشن سده |جشن های زمستانه ایران
غروب آخرین روز چله بزرگ “جشن سده” برگزار می شده است. مردم در این روز دور هم جمع می شدند و با فریاد ”سده سده پنجاه به نوروز” شروع چله کوچک را اعلام میکردند. در نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی بدور آتش، سده را جشن می گرفتند
جشنی که کهن بودن آن به پایه جشنهای نوروز میرسد
در کنار این جشنها، جشنها و آیینهای محلی دیگری هم هست که مردم عمدتاً برای برکتزایی و برکتافزایی در نقاط گوناگون ایران برگزار میکردند
در تاریخ نسبت جشن سده به هوشنگ، پادشاه پیشدادی نسبت داده شده است. از آنجا که در قصه اساطیر ایران، بیابانهای اطراف کرمان و یزد، جایی بود که هوشنگ پیشدادی توانست در آنجا آتش را کشف کند، این جشن و آیین هنوز هم در یزد و کرمان برگزار میشود و به سده سوزی معروف است. افزون بر این، در جنوب خراسان و در برخی از شهرهای کویری بقایای آن دیده میشود
این دو برادر، یعنی چله بزرگه و چله کوچیکه، هشت روزی در کنار هم هستند. آن هشت روز را، “چارچار” می نامند. یعنی به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک، یعنی از هفتم تا چهاردهم بهمن ماه هر سال در زبان عامیانه قدیم به «چارچار» معروف است
این هشت روز که آخرین روزهای فصل زمستان است، در واقع سردترین و سوزناک ترین روزهای سال را شامل می شوند. به طوری که قدیمی ها به این هشت روز “سرمای پیرزن کُش” نیز میگفتند و هنوز هم گهگاهی از این اصطلاح استفاده می شود. بنا به افسانه ها این دو برادر با هم اختلاف زیادی داشتند و در جنگ بودند. به همین دلیل به “چارچار”، “جنگ دو چله” نیز می گویند
عقیده بر آن است که در این ۸ روز درختان برای بیدار شدن از خواب زمستانی آماده و مهیا می گردند
هنر زمستانی طبیعت | جشن های زمستانه ایران
اَهمَن و بهمن: پس از “چار چار” نوبت به “اهمن” و “بهمن” پسران پیرزن (ننه سرما) می رسد، که خودی نشان دهند. ده روز اول اسفند را “اهمن”، و ده روز دوم اسفند را “بهمن” می گویند. این بیست روز ممکن است آنقدر بارندگی باشد، که این دو برادر به دو چله طعنه بزنند
با توجه به شعری که قدیمی های نازنین می خواندند
اهمن و بهمن، آرد کن صدمن، روغن بیار ده من، هیزم بکن خرمن، عهده همه با من
تا اینجا بیست روز از اسفند به نام “اهمن” و “بهمن” نامگذاری شده اند. می ماند ده روز آخر اسفند ماه
سیاه بهار: که پنج روز اول از ده روز آخر اسفند ماه، یعنی از 21 اسفند ماه تا 26 اسفند ماه را “سیاه بهار” گویند. با توجه به شعری هم که قدیمی ها میخواندند، مشخص می شود که در این ایام شبها بارندگی فراوان بوده است و روزها کشاورزان مشغول کشت و زراعت بوده اند
سیاه بهار شب ببار و روز بکار
سرما پیرزن: پنج روز آخر اسفند ماه را هم “سرما پیرزن” یا “ننه سرما” گویند. در این روزها آسمان گاهی ابری، گاهی آفتابی، گاهی همراه با باد، و اکثر اوقات از آسمان تگرگ می بارد. قدیمی های دل پاک، بر این باور بوده اند که در زمان بارش تگرگ، آن گردنبند پیرزن است که پاره شده و مُهرههای آن به زمین میریزند
تگرگ
آفتاب به حوت: بعد از ایام «سرما پیرزن»، هوا به تدریج گرم می شود که به این روزهای پایانی فصل زمستان، “آفتاب به حوت” گویند.
«حوت» به معنی ماهی، ماه گرما و ماه خبر از بهار است. حوت (ماهی)، دوازدهمین برج فلکی از دایرة البروج است که آفتاب در اسفند ماه، در این برج دیده می شود
برخی بر این باورند که در ایام آفتاب به حوت، حرارت آفتاب، «گُرده ماهی» را در دریا گرم می کند
بعد از آفتاب به حوت، بادی می وزد که به «باد بقچه پران» معروف است و نفس های آخر زمستان می باشد
۵ روز مانده به عید، نوروز خوان ها، نوروزخوانی می کردند و خبر عید و برکت می دادند
مردم در گذشته، به واسطه این تقسیم بندی های فصلی و تغییرات آب و هوایی، شروع بهار و تغییر فصل را تشخیص می دادند
آیین های زمستانی در افسانه های ایرانی
افسانه اول | جشن های زمستانه ایران
بنابر افسانه ای قدیمی، پیرزنی (ننه سرما یا دایا)، دو پسر به نام های هَمی و مَمی (اَهمن و بَهمن) داشته است
پیرزن در ابتدای فصل زمستان و با شروع چله بزرگ، تاج بر سر پسر بزرگش، «اَهمن» گذاشته و او را تشویق می کند تا سرما و یخبندان شدید ایجاد کند
اَهمن شروع به کار می کند، سرمای شدید ایجاد می کند. مردم را سرما می دهد. کوزه ها می شکند. برف و یخبندان ایجاد می کند
از ابتدای زمستان و در دوران چله بزرگ، هر روز هوا سردتر می شود تا زمانی که برادر کوچک (بهمن)، تاج را از اَهمن تحویل بگیرد
اَهمن به بهمن می گوید: « من پشتم به اسفند گرم بود، خیلی دلی خوش نکردم، تو که پشتت به بهار است و دوام نداری، نمی توانی کاری کنی
بهمن عصبانی می شود و جنگی بین چله ها درمی گیرد. دو برادر در ایجاد سرما و یخبندان و کولاک، رقابت می کنند. در برف و سرمای جنگ چله ها، زمین «نفس دزده» می کشد. جنگ چله ها تمام می شود و عمر اَهمن به پایان می رسد. نفس دزده کشیدن زمین = مقابل نفس آشکارا؛ نزدیک شدن به سرما یا گرمای فصلی نو بی آنکه خوب آشکارا باشد
روز ۴۵ِ زمستان است، و بهمن تاج را تحویل گرفته است. سرما ادامه دارد تا روز ۵۴ زمستان (قنش سوم) که زمین «نفس آشکار» می کشد و برف و یخ آب می شود. عمر بهمن (چله کوچک) نیز به پایان می رسد. پیرزن از ناراحتی نابودی فرزندانش، شروع می کند به رجزخوانی …
هرچه نکرده بهمنه، شرط و بلاغاش با منه
گوساله را تو گوساله دان می کشم، بچه را تو گهواره
پیرزن می گوید حالا که پسرانم نیستند، من که هستم و به خانه های شما سرما می آورم. از خشم و ناراحتی، لحاف خود را تکان می دهد که ناگهان کُنده ای برف می افتد و برف سنگینی در این موقع از سال می بارد. گلوبند خود را پاره کرده و تگرگ می بارد. شروع می کند به جارو کردن که باد می وزد و…. دیگر نفسی برای “سرما پیرزن” باقی نمی ماند و نمیتواند یخبندان زیادی ایجاد کند.
سرما پیرزن یا ننه سرما
چرا که زمین «نفس آشکار» کشیده؛ هرچند هوا سرد است و برف می بارد ولی یخ ها آب می شوند و برف و یخی به زمین نمی ماند
افسانه دوم | جشن های زمستانه ایران
چله بزرگ را به برادر بزرگتر تشبیه میکردند. آوردهاند که در روزهای پایانیِ چله بزرگ، برادر کوچکتر که مغرور است، نزد برادر بزرگتر میآید و میگوید: “در این مدت چه کردهای؟” یعنی آنچنان که باید سرمایی ایجاد نکردهای
چله بزرگ میگوید: “دستان زنان را در داخل کوزههای آب منجمد کردم
برادر کوچکتر میگوید: “تو که کاری نکردهای. ببین من چه میکنم؛ کاری میکنم که نوزادان در گهوارههایشان و پیرزنها زیر لحاف یخ بزنند، آب در رودخانهها و جویها یخ بزند.”
برادر بزرگتر که نماد عقل و تجربه است، به طعنه به او میگوید: “اینقدر به خودت نناز که بهار همسایهات و عمرت کوتاه است و به دنبالت بهار میآید
گفته میشود، ۱۰ روز اول اسفند، زمانی است که میگویند زمین دزدیده نفس میکشد. ۱۰ روز دوم اسفند زمانی است که زمین به صورت آشکار نفس میکشد و هوا کاملاً رو به اعتدال میرود.
در مورد این سرمای 10 روز آخر اسفند که به آن «سرمای پیرزن، برد العجوز یا ننه سرما» میگویند، در افسانههای قدیم آمده است که سالي هوا در زمستان سرد نشد و پيرزني كه مالك چند شتر بود، نگران شد؛ زيرا شتران او كه باید در فصل سرما باردار شوند، بر اثر گرمي بيسابقه هوا در زمستان آن سال باردار نشدند. پيرزن از خداوند و پیغمبر زمانش درخواست ميكند، بعد از چله كوچك هوا سرد شود تا شترانش باردار شوند. خداوند هم دعاي او را مستجاب كرد و برخلاف معمول پس از چله، چند روزي هوا رو به سرما رفت و شتران پيرزن باردار شدند
افسانه چهارم | جشن های زمستانه ایران
افسانه قدیمی دیگری هم برای این سرما هست. در فاصله میان دو چله، پیرزن و یا پیرمردی وجود داشتند که البته در بیشتر افسانهها پیرزنی بوده که دو بچه داشت. این پیرزن که ننه سرما نام داشت، دو پسر داشت به نامهای اهمن و بهمن.
پسران پیرزن وقتی که از خانه برای تهیه آذوقه و شکار بیرون میروند، از شدت سوز سرما خشک شده و میمیرند و دیگر به خانه بر نمیگردند.
پس از شنیدن خبر مرگ آنها، پیرزن عصبانی و ناراحت شده و گریبان خود را چاک کرده بر سر و سینه میکوبد و بر اثر این شیون، گردنبندش پاره شده و دانههای داخل آن به صورت بارش تگرگ بر زمین میریزد. پیرزن پس از شیون و ناراحتی بسیار از روی ناراحتی تکه چوب نیمسوزی را از اجاق بیرون آورده و برای گرفتن انتقام، قصد سوزاندن دنیا میکند و آن را پرتاب میکند
مردم معتقدند، اگر این چوب آتش گرفته در خشکی بیفتد، آن سال خشکسالی خواهد بود. اگر در آب و رود بیفتد، سال پربارانی خواهد بود و اگر در جنگل بیفتد، باد گرمی میوزد که سبب از بین رفتن محصولات میشود
استقبال از زمستان با جشن باستانی شب یلدا | جشن های زمستانه ایران
مراسم شب یلدا یا همان شب چله یکی از آداب و رسوم ایران باستان است که از هزاران سال تاکنون به شیوههای مختلف، گرامی داشته شده است. همه ما با شب یلدا و جشنها و آداب و رسوم این شب سرد پاییزی آشنا هستیم. تعریفهای مختلفی از شب یلدا عنوان شده است که بسیاری از آنها، افسانهها و داستانهای مربوط به اقوام گذشته را بیان میکنند. علت نامگذاری شب یلدا به بلندترین شب سال، در حقیقت، اختلافی است که در حرکت طبیعی زمین در انتقال از فصل پاییز به فصل زمستان اتفاق میافتد که این حرکت، تنها به اندازه یک دقیقه است و به همین دلیل آخرین شب آخرین ماه فصل پاییز را به عنوان بلندترین شب سال نام نهادهاند زمانی که باید مراسم شب یلدا را به جا آورد.
آداب و رسوم و مراسم شب یلدا بسیار جذاب و هیجانانگیز هستند. همانقدر که مراسم شب کریسمس برای مسیحیان ارزشمند است، ایرانیها هم در هر کجای جهان که زندگی کنند به شب یلدا اهمیت میدهند. در حقیقت، شیرینیها و جذابیتهای فصل پاییز به شب یلدا ختم میشود. شب یلدا، دروازهای برای ورود به یک زمستان رویایی و توصیفناپذیر است. فصل زمستان به آب و هوای سرد و برفی شهرت دارد. چه بهتر که با برگزاری جشن شب یلدا، ورود به این فصل را هرچه با انرژیتر و با شکوهتر شروع کنیم.
درباره مراسم شب یلدا، آداب و رسوم و کارهایی که میتوان در این شب زیبا انجام داد، اطلاعات زیادی در دسترس است. همچنین برای شب چله چند تعریف عنوان شده است. به طور مثال برخی گفتهاند وقتی فصل زمستان آغاز میشود، دوره چله به دو دوره چله بزرگ و چله کوچک تقسیم میشود. چله بزرگ از اول دی ماه تا دهم بهمن ماه ادامه دارد و چله کوچک از ۱۰ بهمن تا ۳۰ بهمن طول میکشد. شاید به دلیل شدت سرمای هوا، این دوره را تقسیم کردهاند.
نگاهی به تاریخچه مراسم شب یلدا در ایران
مراسم شب یلدا یک سنت باستانی است. این جشن ویژه برای ایرانیها بسیار اهمیت دارد. در منابعی که پیرامون روند تاریخی شب یلدا منتشر شده است، نوشتهاند که حدود هفت هزار سال پیش، این مراسم اجرا میشده است. از آنجائی که حرکت زمین و مطالعات ستارهشناسی به شب یلدا ارتباط دارد، یافتههای باستانشناسی نشان میدهند که در حدود هزاران سال پیش، مردم ایران باستان این مراسم را اجرا میکردهاند. از طرف دیگر اگر بخواهیم پیشینه تاریخی مراسم شب یلدا را به طور رسمی و قطعی معرفی کنیم، چیزی حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد خواهد بود. در این شب ویژه، آداب و رسوم مختلفی وجود دارد که در تمام شهرهای ایران اجرا میشود. اساس اجرای آداب و رسوم شب یلدا یکسان است اما در برخی از شهرها به طور خاص مردم این شب سرد پاییزی را جشن میگیرند.
مراسم شب یلدا با چیدن سفره و تهیه خوراکیهای خوشمزه
زیباترین قسمتهای مراسم شب یلدا چیدن سفره شب یلدا است. تمام خانوادههای ایرانی در این شب به یاد ماندنی، سفرههای زیبا تهیه میکنند و آن را با ذوق و سلیقه خاصی تزئین مینمایند. سفرههای شب یلدا معمولاً با خوراکیهای خوشمزه، میوههای رنگارنگ، آجیل، شیرینی، شکلات، چای، قهوه و نوشیدنیهای گوارا تزئین میشود. برخی دیگر از انواع خوراکیها مانند کیک و دسر هم میتواند داخل سفره شب یلدا گذاشته شود. چیدن سفره به همراه تمام این خوراکیها، از آداب و رسوم و مراسم شب یلدا محسوب میشود. هر فرد میتواند با سلیقه شخصی خود این مراسم را اجرا کند.
برای داخل سفره شب یلدا میتوانید انواع میوههای پاییزی با رنگهای متنوع را در داخل سبد بچینید یا اطراف آنها را تزئین کنید. میوههای انار و هندوانه جزء میوههای اصلی در داخل سفره شب یلدا هستند. در حقیقت برگزاری مراسم شب یلدا بدون خوردن انار و هندوانه، لطف چندانی ندارد. برخی ترجیح میدهند در سفره شب یلدا از پرتقال، نارنگی، خیار، آناناس، موز یا میوههای خاص دیگری نظیر خرمالو هم استفاده کنند.
ایدههای جذابی وجود دارد که خانمها میتوانند برای تزئین سفره شب یلدا آنها را به کار ببرند. انارها به زیباترین شکل تزئین میشود. همچنین تزئینات خاصی برای برش هندوانه وجود دارد که با اندکی مهارت میتوان آنها را اجرا کرد. در برخی از شهرها قرار دادن میوههایی مثل لبو و شلغم در سفره، جزء مراسم شب یلدا محسوب میشود. سفره شب یلدا با نمای بسیار زیبا تقریباً اشتها برانگیز است. بنابراین اگر بتوانید کیک و شیرینی هم داخل سفره بگذارید بسیار جذابتر خواهد بود.
مراسم شب یلدا و شعرخوانی
یکی از کارهایی که میتوان در مراسم شب یلدا انجام داد و حس و حال شاعرانهای به جمع دوستانه و خانوادگی بخشید، شعرخوانی، شاهنامهخوانی و حافظخوانی است. شعر خوانی باعث میشود روحیه و انگیزه بهتری برای ورود به فصل زمستان پیدا کنید. در این مراسم باستانی، بزرگترهای فامیل دور هم جمع میشوند و در حالی که اطراف سفره نشستهاند سعی میکنند شعر بخوانند یا قسمتهایی از شاهنامه را بخوانند یا حتی فال حافظ بگیرند. خواندن فال حافظ، اشعار سعدی یا شعرهای قدیمی که معنا و مفهوم آموزشی و فلسفی دارند، حس و حال مراسم شب یلدا را متفاوتتر میکند. این مراسم در شهرهای مختلف تقریباً به یکدیگر شبیه هستند اما ممکن است در برخی از جزئیات با یکدیگر تفاوت داشته باشند. برخی از خانوادهها تمایل دارند که علاوه بر شعرخوانی، داستان و افسانههای کهن ایرانی را هم برای یکدیگر تعریف کنند.
اگر نگاهی به مراسم شب یلدا و توضیحاتی که در قسمت فوق بیان کردیم بیندازید متوجه میشوید که هدف اصلی این مراسم، گرمی بخشیدن به کانون خانوادهها است و اینکه به بزرگترها احترام گذاشته شود و از تجربیات و سخنان آنها بتوان بهره گرفت.
مراسم شب یلدا برای عروس
یکی از کارهایی که در مراسم شب یلدا بسیار اهمیت دارد و در تمام شهرهای ایران هم به آن پایبند هستند مراسم شب یلدا برای عروس است. برای زوجهای جوان که به تازگی ازدواج کردهاند، هدایای مختلفی از سوی خانواده عروس و داماد تهیه میشود. هدیهها به زیباترین شکل تزئین شده و به همراه سبد میوه شب یلدا، آجیل، دسته گل، شیرینی و … به خانه عروس برده میشوند. خانواده عروس و داماد همراه یکدیگر در مراسم شب یلدا شرکت میکنند. انواع هدیههای مختلف از طلا و جواهر گرفته تا لباس، لوازم آرایشی یا لوازم منزل را میتوان برای هدیه شب یلدا ویژه نوعروسان خریداری کرد. زیباترین تزئینات برای هدایای شب یلدا در این قسمت اجرا میشود. معمولاً موسسات تشریفات مجلس برای شب یلدا ویژه نوعروسان، پیشنهادهای خاص و شگفتانگیزی دارند که هر کسی را سر ذوق میآورد.
نگاهی بر آداب و رسوم و مراسم شب یلدا در استان مازندران
آداب و رسوم و مراسم شب یلدا در مازندران هم مثل سایر شهرهای ایران، جذاب و تماشایی است. خانوادههای مازندرانی سعی میکنند در شب چله به دیدن بزرگترها بروند و در کنار آنها اطراف سفره شب یلدا بنشینند، خوراکیهای خوشمزه را میل کنند و مراسم شعرخوانی را برگزار نمایند. در سفره شب یلدای خانوادههای مازندرانی، میوههای رنگارنگ از انار و هندوانه گرفته تا شیرینیها و آجیل دیده میشود همانند سفرههای شب یلدا که در سایر شهرها مرسوم است. در مازندران، مراسم شب یلدا برای نوعروسان هم اجرا میشود. برای دختران جوان و نوعروسان از طرف خانواده داماد، هدایایی تهیه میشود و به زیباترین شکل تزئین میگردد. یکی از رسوماتی که برای تزئین هدیه نوعروسان مرسوم میباشد، تزئین یک ماهی بزرگ است که به همراه هدیه به خانه نوعروسان یا دختران جوان که دوران نامزدی خود را میگذراند فرستاده میشود. خانوادههای مازندرانی عقیده دارند که این هدیهها باعث میشود خیر و برکت برای زندگی آینده زوجهای جوان فراهم شود
مراسم شب یلدا یکی از خاصترین مراسم ایرانیان است. شب یلدا یک جشن به یادماندنی در طولانیترین شب سال است و میتوان گفت به اندازه مراسم عید نوروز، اهمیت دارد. در این شب خاطرهانگیز، آداب و رسوم مختلفی اجرا می شود. چیدن سفره شب یلدا با میوههای رنگارنگ، شیرینی، آجیل، کیک و دسر، نوشیدنیها و حتی بستنیهای رنگی، در هر خانواده مرسوم است. شب یلدا یعنی پاییز را با تمام زیباییها پشت سر بگذارید و برای ورود به سرمای زمستان و تماشای مناظر رویایی آن آماده شوید.
آخرین دیدگاهها