معرق کاری چیست؟
معرق کاری در واقع قرار دادن تکه های کوچک پارچه ، فلز ، چوب و یا کاشی در کنار هم است تا یک تصویر کلی ایجاد شود.در واقع در این هنر قطعات مسطح با استفاده از تکه های چوب ، فلز ، پارچه یا کاشی ایجاد می شود.
از معرق کاری برای ساخت میز ، تابلو یا قفسه و هرچیز مسطح دیگری استفاده می شود.
معرق در معنای کلام اصولا هر چیز رگه دار را گویند ولی مفهوم آن در این نوع بخصوص هنر ، ایجاد نقش ها و طرح های زیبایی است که از دوربری و تلفیق چوب های رنگی روی زمینه ای از چوب یا پلی استر سیاه شکل می گیرد.در تعریف دیگری از معرق چوب آمده است : هنر گرد آوردن تکه های کوچک رنگین چوب با داشتن طرح از پیش تعیین شده به منظور ایجاد نقش مورد نظر و زیبا جلوه دادن آن طرح با استفاده از رنگ های طبیعی چوب .
به غیر از کاشی و چوب ، امروزه با شیشه و چرم و فلز نیز معرق کاری انجام می شود که همگی از هنر های نوپایی هستند. در معرق کاری روی شیشه یا همجوشی ابتدا شیشه به اندازه قطعات دلخواه برش داده می شود و سپس شیشه ها را رنگ می کنند و در کنار یکدیگر قرار می دهند، در مرحله بعد کار را درون کوره می گذارند در این مرحله حرارت باعث به هم چسبیدن و یا به اصطلاح جوش خوردن شیشه ها به یکدیگر می شود. این هنر را یک هنر وارداتی می دانند که از اروپا و کشور هایی مانند ایتالیا و اسپانیا به ایران آمده است.
معرق در لغت به چه معناست؟
معرق کاری در لغت به معنای وصله کردن چیزی می‌باشد. به بیانی دیگر، هر کاری را که دارای تکه و رگه باشد و به وسیله‌ی وصله به یکدیگر متصل شده باشد، معرق نامیده می‌شود. بر اساس تعریف فوق، معرق می‌تواند از تکه‌های کوچک چوب در کنار هم، تکه‌های فلز، کاشی و حتی پارچه نیز تشکیل شده باشد.
پیش از آنکه انواع و اقسام لوازم و وسایل تزئینی در خانه‌های امروزی و دکوراسیون منزل متداول باشد، وسایل و لوازم چوبی یا سنگی معرق کاری شده، جایگاه ویژه‌ای در منازل سنتی و اشرافی گذشته داشتند و باعث هر چه زیباتر شدن خانه‌ها می‌شدند. امروزه نیز با تمایل و گرایش افراد به سمت و سوی لوازم و وسایل سنتی و قدیمی، باز هم آثار هنری منبت و معرق کاری شده جایگاه مورد قبول و ارزشمندی را در بین هنردوستان پیدا نموده‌اند که روز به روز، به منزلت این جایگاه افزوده می‌شود.
ویدئو های هنر معرق کاری
از هنر معرق برای تزیین چه چیزهایی استفاده می شود
از هنر معرق برای تزیین چه چیزهایی استفاده می شوداز هنر معرق کاری برای تزیین در ، پنجره ، انواع میز و مبل و صندلی ها استفاده می شود .همچنین با معرق کار تابلوهای بسیار زیادی درست می شود.برای زیبایی معرق از انواع چوب ها استفاده می شود تا رنگ های مختلفی را ایجاد کند و هنر را زیبا و زیباتر کند.از جمله چوب هایی که در هنر معرق کاری استفاده می شود می توان به چوب های چوب های آبنوس، فوفل، گلابی، سنجد و توت که اصیل ترین و کاربردی ترین چوب ها بودند نام برد.
اما در مواردی از مصالحی غیر از چوب نیز در ساخت آثار معرق استفاده می شد . عاج فیل، استخوان شتر، صدف طبیعی، و برش هایی از خاتم و فلزات از این دست مصالح بودند که جلوه و زیبایی مخصوص به خود را داشتند.
هنر معرق کاری و منبت کاری ، هر دو، بر روی زمینه‌های مختلفی به غیر از چوب نیز انجام می‌گیرند، اما متریال اصلی و پر کاربرد که کار منبت و معرق بر روی آن انجام می‌گیرد، چوب است. علت فراگیری این موضوع، آن است که چوب از گذشته تا به امروز، ماده‌ای آسان و در دسترس انسان بوده است که آدمی به سهولت می‌توانسته آن را از دل طبیعت و با کمترین هزینه‌ی ممکن، استخراج کند و بدست آورد.
همچنین چوب، شکل‌پذیر بوده و نسبت به سایر مواد، از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار بوده است و به سهولت بیشتری، ابزار می‌خورده است. به همین دلیل هنر معرق کاری بیش از آنکه بر روی اجسام دیگر کاربرد داشته باشد، بر روی چوب، مسیر تکاملی خود را پیموده است به جایگاه امروزی خود رسیده است.
البته در گذشته معرق کاری به غیر از چوب، بر روی کاشی نیز بسیار رواج داشته و کاربرد وسیعی در زیبایی اماکن مذهبی و خاص داشته است که امروزه، آثار به جا مانده از آن، هنوز هم چشم‌نواز و زیبا می‌باشد و توریست‌ها و بازدیدکنندگان بسیاری را به سمت این اماکن می‌کشاند.
تاریخچه معرق کاری
تاریخ پیدایش این هنر به درستی مشخص نیست ولی از تطبیق آن با هنر کاشی کاری بدون شک رابطه این دو هنر را می توان دریافت . برای آشنایی با ریشه این هنر صحبت از تاریخ تکوین به میان می آید و به عنوان مقدمه می توان از گنبد سرخ مراغه که در زمان ایلخانیان ساخته شده است یاد کرد . این گنبد نوع بسیار ساده کاشی کاری بدین سبک است .
کاشی کاری معرق در دوران مغول نیز به همین منوال بود و تداول آن در عصر صفوی به اوج شکوفایی خود رسید و آثار ارزنده ای در هنر کاشی کاری پدید آمد. این شکوفایی در زمان افاغنه و زندیه رو به افول نهاد. در دوران قاجاریه نیز کاشی کاری معرق، تقلیدی ناقص از آثار گذشتگان بود. تا این دوران نقشهایی که در کاشی کاری معرق به کار برده می شد نقش های اسلیمی بود. اما با سفر عده ای از هنرمندان به اروپا و گرایش آنان به هنر و فرهنگ اروپایی، تغییرات و دگرگونی های بسیاری در نقشهای کاشی کاری به عمل آمد و از آن پس طرح انسان و دیگر اشکال مانند اسلحه جنگی در هنر کاشی کاری دوران قاجاریه نمایان شد .از آن دوران تا به امروز، این هنر، چونان گذشته رونق نداشته است و تنها عده ی کمی از هنرمندان در زنده نگهداشتن آن کوشا بوده اند.
معرق در زمان اعراب
واژه معرق در زمان حمله اعراب به ایران در قرن اول هجری همراه با هزاران کلمه و اصطلاح دیگر وارد ایران شد. حال آن که قدمت این هنر (معرق چوب) در ایران به دوران ایران باستان برمی گردد و نام قبلی این هنر نیز قبل از اسلام موزائیک بوده است. موزائیک یک اصطلاح یونانی از ریشه موز می باشد. و کلماتی مانند موزه و موزیک از ریشه موز گرفته شده است.
یونانیان باستان برای تزئینات موزه از کنار هم گذاشتن قطعات رنگی چوب، فلزات و سنگها بهره بردند که نام این تزئینات را موزائیک نهاده و از آن پس این هنر موزائیک نام گرفت و تا به امروز نیز کاربرد San Vettile دارد. صنعت موزاییک سازی توسط هنرمندان صدرمسیحیت ادامه یافت و در اوایل قرون وسطی به خصوص در قلمرو امپراتوران بیزانسی به اوج شکوفایی خود رسید. (مثلاً موزاییک های کلیسای سان وتیله در راونا)
از تاریخچه دقیق معرق در ایران اطلاع دقیقی دردست نیست. و دلیل آن هم از بین رفتن آثار چوبی در گذر زمان و نبود آثاری که بیان کننده ریشه این هنر باشد است. در بعضی از منابع به اشتباه گفته شده است که معرق چوب برگرفته از کاشی معرق است. این ادعا هم بدلیل تشابه کاشی کاری معرق با معرق روی چوب است که در هر دو ، نقش ها از ترکیب قطعات رنگی جنس مورد نظر شکل می گیرد. در بعضی منابع هم عنوان شده معرق در ایران از هند وارد شده است. در حالیکه در سبک هندی چوب زمینه کار یک تکه است و به علاوه جنس چوب از فوفل است. شیوه کار در سبک هندی به این شکل است که ابتدا طرح را بر روی چوب پیاده کرده و سپس شکل ها را بریده و بعد با تکه های مختلف چوب طرح را پر می کنند.
طبق آخرین کاوش هایی که در شهر سوخته واقع در زابل انجام گرفته است، شانه ای پیدا شده است که بر روی آن گلی با تکه های چوب کار شده است. این شانه متعلق به 5000 سال پیش است. پیدا شدن این شانه دلیلی بر بطلان دو نظریه فوق الذکر می باشد. علاوه بر این طرح گل روی شانه با طرح گلی که بر روی سفالینه ها کشف شده است یکی می باشد که نشان می دهد شانه یافت شده نمی تواند از جایی وارد ایران شده باشد. (بر اساس کاوش های استاد مهران امیر اینانلو)
از دوره سلوکیان آثار چندانی در دست نیست و آثار چوبی دوره اشکانی نیز شباهت به دوره هخامنشی دارد و در دوره ساسانی استفاده از کلاف های چوبی در ساختمان متداول بوده است. در این دوره نوعی رویه کوبی مربع های چوبی انجام می شده که نقش هندسی و انتزاعی داشته است.
معرق در ایران در قرن 6 هجری یعنی در دوره سلجوقیان به سمت کمال رفت و بسیار متداول گردید. در قرن هشتم هجری هنرمندان معرق کار به مراتب از هنرمندان دوره سلجوقی کاملتر و ظریف تر این کار را انجام می دادند. در این قرن هنرمندان موفق شدند اجزایی را که اشکال معرق از آنها تشکیل می شود کوچکتر کنند و لطیف ترین و زیباترین اشکال بنائی و هندسی را در مجموعه ای از رنگهای زیبا و براق که جز در فنون و صنایع شرقی مخصوصاً ایرانی دیده نمی شود نمایش دهند. مخصوصاً ارزانی معرق بیشتر موجب شیوع آن گردید . زیرا هزینه ساختن معرق های لعاب صدفی دار به مراتب کمتر از هزینه آجرهای کاشی مینایی بود و علت این امر واضح است. زیرا در کاشی لازم بود پس از کشیدن رنگ و نقش یک بار دیگر آن را در کوره گذارند و این عمل گذشته از هزینه اضافی که داشت؛ چندان مورد اطمینان نبود و حتی ممکن بود کاشی ها از کوره سالم بیرون نیاید.
هنر صنعت معرق کاری در قرن های نهم و دهم هجری به منتهای ترقی خود رسید و تا دوره صفوی در اوج خود بود و شهرهای اصلی معرق کاری در این دوره ها اصفهان ، یزد ، کاشان ، هرات ، سمرقند و آران و بیدگل بودند.
معرق چوب در دوره قاجاریه به شیوه جایگزینی بوده، اما معرق به شیوه جدید (تکه چینی) نیز در این دوره متداول بوده است. معرق در این دوره اغلب روی مبلمان دیده می شود و به همراه چوب مفتول های فلزی نیز در حاشیه قطعات به کار رفته است.
در دوره معاصر ، هنر معرق همپای حرکت زمان پیشرفت کرد و تحولات و نوآوری های مختلفی در آن پدیدار شد. برای آشنایی با مسیر حرکت این هنر، باید به اولین کارگاه منبت و معرق اشاره کرد که در سال 1310 تحت سرپرستی استاد احمد امامی، تأسیس شد. ابتدا اهم فعالیت آن کارگاه، منبت کاری بود و به تدریج در کنار آن هنر معرق نیز پای گرفت. امروزه این هنر به شیوه های گوناگونی استفاده می شود که در ادامه با آنها آشنا خواهید شد.
تاریخچه معرق چوب
اما معرق روی چوب هنری است که کلمه معرق به آن گره خورده است. این هنر به گفته محققان بعد از معرق کاشی رواج یافته است اما همانگونه که گفتیم به دلیل آنکه طول عمر چوب کمتر از کاشی یا فلز است نمونه های قدیمی از آن موجود نمی باشد. برخی می گویند معرق چوب الهام گرفته از معرق کاشی است و زمانی که نسبت به معرق کاشی کم توجهی شد معرق چوب رونق یافت.
از قدیمی ترین آثار معرق روی چوب شانه ای است چوبی که در کاوش های شهر سوخته یافت شده است برخی معتقدند که این شانه را تاجرانی که به ایران می آمدند با خود آورده اند اما کاوش هایی که بر سطح چوبی این شانه انجام گرفته است نشان دهنده وجود طرح ها و نقوش ایرانی بر روی آن است. عمر این شانه را به پنج هزار سال پیش از میلاد تخمین زده اند. این هنر در دوران مغول ها رواج یافت و در دوران صفویه به اوج خود رسید.
از هنر معرق بر روی چوب برای تزئین، در و پنجره و مبلمان و میزها استفاده می کرده اند. چندین نوع رنگ چوب برای پیاده کردن نقوش متنوع در معرق کاری استفاد می شود که در این میان چوب های چوب های آبنوس، فوفل، گلابی، سنجد و توت از اصیل ترین و کاربردی ترین چوب ها بودند. اما در مواردی از مصالحی غیر از چوب نیز در ساخت آثار معرق استفاده می شد . عاج فیل، استخوان شتر، صدف طبیعی، و برش هایی از خاتم و فلزات از این دست مصالح بودند که جلوه و زیبایی مخصوص به خود را داشتند.
مواد اولیه و ابزار معرق کاری
۱-چوب :
اولین خصوصیتی که معرق کاران برای انتخاب گونه چوبی در نظر دارند رنگ و نقوش آن است . زیرا هنر معرق در حقیقت نوعی ترکیب بندی رنگ ها و نقش های طبیعی چوب هاست و چنانچه معرق کار بتواند از رنگ ها و نقوش طبیعی چوب ها در جای صحیح و مناسب خود استفاده کند ، اثر معرق را از مرغوبیت خاصی بهره مند کرده است .
پیچ خوردگی ها و گره ها نیز که در نقش چوب تأثیر بسزایی دارد بسیار مورد توجه معرق کاران است .
مشخصات عمومی‌مهمترین چوبهای مورد استفاده در معرق
نام چوب
گردو پهن برگان دارای الیاف منظم و نامنظم با رگه ها و موج های زیبا سنگین، با دوام، سخت، با بافت متراكم، خاصیت همكشیدگی متوسط از خاكستری روشن تا قهوه ای روشن و كرم تا قهوه ای تیره
زبان گنجشك (ون) پهن برگان نیمه سنگین، سخت، پیچ كم بر می‌دارد از سفید مایل به زرد تا قهوه ای مایل به خاكستری
توت پهن برگان نیمه سخت، نیمه سنگین و دارای الیاف موازی، درخشان زرد روشن تا قهوه ای
نارنج پهن برگان دوام و استحكام زیاد ندارد قهوه ای بسیار روشن یا كرم یا زرد مایل به سفید
چنار (دلب) پهن برگان نیمه سنگین، كم دوام كرم مایل به فندقی
توسكا پهن برگان نیمه سنگین، نرم صورتی كمرنگ تا پررنگ
عناب پهن برگان محكم و سخت زرد تا سرخ تیره
شمشاد پهن برگان دوام و استحكام زیاد زرد و زرد مایل به كرم
كیكم پهن برگان نیمه سخت و سنگین سفید مایل به صورتی
گلابی پهن برگان نیمه سخت، ریز بافت و محكم كرم مایل به صورتی
عرعر پهن برگان نسبتاً سنگین، نسبتاً با دوام زرد تا نارنجی متمایل به خاكستری
آلوچه پهن برگان الیاف موازی، ریز بافت، سخت، سنگین و با دوام متوسط، نسبتاً محكم سفید تا قهوه ای روشن
ممرز پهن برگان سخت و نیمه سنگین، الیاف نامنظم سفید مایل به كرم با رگه های سیاه
سرخوار پهن برگان بافت متراكم و سخت و محكم، چرب زرد روشن تا قرمز نارنجی مایل به قهوه ای
۲- فلزات :
در معرق چوب گاهی علاوه بر قطعات چوبی از فلزات نیز استفاده می‌شود ، فلزات در کارگاه معرق معمولا به صورت ورق به ضخامت ۱ تا ۳ میلیمتر مصرف می‌شوند و معمولا از فلزاتی نظیر برنج ، مس ، آلومینیوم و گاهی طلا و نقره استفاده می‌گردد .
برش قطعات فلزی نیز مانند قطعات چوبی است که با اره فلز بر نمره صفر بریده می‌شود .
۳-صدف :
صدف موجودی آبزی است و در کنهره های مناطق دریایی به دست می‌آید و پوست سخت آن دارای رنگ سفید و درخشنده است. هر قدر اندازه صدف بزرگ تر با شد بهتر بوده و قبل از استفاده باید آن را چند روز در آب خیس کرد سپس قسمت های پوست شده و تیره و انحناها و نواحی اضافی را به وسیله سمباده یا سنگ سایید . بدیهی است هرچند بیشتر در آب بماند برش و سایش آن راحت تر خواهد بود .
صدف های مصنوعی که در بازار بسیار یافت می‌شوند که گران قیمت باشند لذا بعضی معرق کاران خود اقدام به ساخت صدف می‌کنند . به این ترتیب که پلی استر را با پودر اکلیل یا پودر میکا مخلوط می‌کنند و مقداری نیز جوهر رنگ اتومبیل برای تغییر رنگ به آن اضافه می‌کنند . مثلا برای ساخت صدف نقره ای از جوهر سرمه ای استفاده می‌کنند سپس به آن هاردنر و نیز کبالت می‌افزایند و آن را روی سطح شیشه صاف که در جای مسطح قرار دارد و دور تا دور آن را قبلا با چسب نواری کاغذی به اندازه ۲ تا ۳ میلیمتر بیش از سطح ماده مورد نظر یعنی مجموعا حدود ۶ تا ۷ میلیمتر به دقت و محکم چسبانده تا ماده سیال از زیر نوار کاغذی به بیرون جریان پیدا نکند . تا خشک شدن کامل صدف باید در کندن و استفاده از روی شیشه صبر کرد . زیرا ماده نرم فوق قابلیت شکل پذیری و غیر یکنواخت شدن و همچنین جذب غبار و حباب های هوا را دارد . بنابراین باید در مکانی دور از نور مستقیم خورشید و ذرات گرد و غبار خشک شود .
لازم به یاد آوری است با تغییر رنگ جوهر می‌توان صدف هایی با رنگ های دلخواه درست کرد .
۴- استخوان :
استخوان های مصرفی در معرق چوب به طور عمده از ساق پا و دنده های اسکلت گاو و شتر است که به دلیل رنگ سفید مایل به کرم و ویژگی های فیزیکی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد . این استخوان ها باید کاملا سالم بوده ، راستای مستقیم داشته باشد .
برای آماده سازی استخوان آن را بعد از جداسازی از بافت نرم به طور مکانیکی تمیز کرده و سپس چند روز در آب آهک قرار می‌دهند تا چربی آن گرفته شود . حال می‌توان قسمت صاف آن را جدا کرد و سپس به وسیله اره به ضخامت ۱ تا ۳ میلیمتر اقدام به لایه کردن آن نمود .
۵- عاج :
دندان فیل می‌باشد که دارای رنگ سفید و رگه دار است ولی به علت گرانی کمتر مورد توجه و تمایل قرار می‌گیرد .
جهت استفاده از عاج استوانه ای را از وسط به دو نیم کرد و از هر نیم لایه هایی به ضخامت ۲ تا ۳ میلیمتر به صورت باریک می‌برند . عاج طبیعی بیشتر در هند و آفریقا می‌باشد .
فیبر سفید ( شبه عاج ) که در بازار یافت می‌شود در واقع مصنوعی بوده و معمولا به جای عاج از آن استفاده می‌گردد که با اره مویی برش خورده و مصرف می‌شود .
۶- خاتم :
از ورقه های خاتم نیز گاهی در قسمت هایی از معرق استفاده می‌شود که در رنگ و طرح های هندسی مختلف ساخته شده است . طول لنگه آنها تا ۳۰ سانتیمتر و عرض آن تا ۵/۲ سانتیمتر و قطر آن تا ۲ میلیمتر است . برای برش خاتم از اره مویی فلز بر نمره صفر استفاده می‌شود .
۷- چسب :
قدیمی‌ترین چسب به کار رفته در معرق سریش گیاهی است . این چسب که از ریشه و ساقه گیاهی به همین نام به دست می‌آید در آب حل می‌شود و دوام چندانی در برابر فشار و رطوبت ندارد . به دهمین دلیل امرئزه به ندرت به کار می‌رود .
سریشم حیوانی که از غضروف ، رباط و امعا و احشای حیوانات به دست می‌آید به صورت تکه های جامد در بازار عرضه می‌شود . این چسب در آب گرم حالت خمیری و چسبندگی پیدا میکند و می‌توان در همان حالت آن را به کار برد ، بدیهی است بعد از سرد شدن ، دوباره چسب ، جامد و سفت می‌شود . تنها مزیت این چسب برگشت پذیری و سرعت سفت شدن آن است و در ضمن باید گفت که این ماده در برابر گرما و رطوبت دوام چندانی ندارد .
در حال حاضر به طور عمده از چسب سفید چوب استفاده می‌شود که به آن چسب سرد یا چسب بخاری نیز می‌گویند . این چسب ماده ای است شیمیایی که در مجاورت هوا خشک می‌شود ولی گرما به سرعت سفت شدن آن کمک میکند .
گرچه این چسب قدرت چسبندگی زیادی دارد ولی برای استحکام و دوام بیشتر به آن مقداری آب اضافه میکند تا بتواند بهتر در الیاف چوب نفو کند . این چسب را معرق کاران به مقداری پودر رنگ قهوه ای و یا هر رنگ قهوه ای دیگر که محلول در آب باشد می‌افزایند و از آنجا که معمولا برای قهوه ای رنگ کردن چسب چوب از ماده ای معدنی به نام امرا استفاده می‌شود ، چسب حاصله را به نام چشب امرا می‌شناسند .
چسبی به نام چسب گرم وجود دارد که فقط به هنگام پرس گرم سفت می‌شود . این چسب در بخش تزیینی کاربردی ندارد و برای زیر ساخت ها به کار می‌رود .
۸- میخ :
در معرق سه نوع میخ مورد استفاده قرار می گیرد: سایه، سنجاقی و كبریتی.
الف – میخ سایه: میخ های ریزی هستند که نوک بسیار باریک دارند و بلندی آن ها در حدود ۵ میلیمتر می‌رسد برای نگهداری موقت قطعات معرق به روی زیر ساخت به کار می رود . و در مرحله ای كه نقش های برده شده موقتا به سطح نصب می شوند مورد استفاده قرار می گیرد.
ب – میخ سنجاقی : میخی ریز به طول ۱۲ میلی متر است كه برای نصب مدل به سطح كار تخته ی پشت كار چند سه لایی، استفاده می شود.
ج – میخ كبریتی: میخی بزرگتر از دو نوع قبل است و طول تقریبی آن ۵ سانتی متر است كه در كارهای جنبی مورد استفاده قرار می گیرد.
۹- پيشكار:
تخته اي به قطر ۱۸ ميليمتر كه روي آن شكافي به صورت مثلث يا منحني دارد كه روي ميز كار نصب شده و هنگام كار تيغ اره مويي در داخل شكاف آن برش ميزند.
برای اجرای هنر معرق باید زیر ساخت مناسبی در نظر گرفته شود تا با همراهی ارزش هنری آن به نتیجه مطلوبی برسد .
کلیه شیوه های اجرایی معرق، قابل اجرا بر روی انواع زیر ساخت ها هستند ولی به لحاظ برخی عوامل مثل شکل زیر ساخت ، طرح معرق و محیطی که قرار است اثر هنری معرق در آن قرار گیرد، شیوه مناسب تری انتخاب می‌شود . برخی معرق کاران با توجه به طرح معرق موجود خود ، زیر ساخت مناسبی تهیه می‌نمایند و گروهی دیگر بر اساس زیر ساختی که در اختیار دارند طرح معرق مناسبی آماده میکند .
پیشکار یک اثر معرق کاری شده معمولا از جنس چوب نئوپان یا MDF ، چند لایی ( ۵ لایی یا ۹ لایی ) و یا چوب کاج ( روسی ) استفاده می‌گردد .
برای ساخت یک اثر هنری معرق گاه اجرای زیر ساخت و بخش تزینی به دست یک نفر صورت می‌پذیرد ولی برخی اوقات نیز معرق کاران ساخت را به درودگران پرده و خود تنها بخش هنری و تزیینی معرق را اجرا می‌نمایند .
در حقیقت زیر ساخت ، پایه ای برای اجرای معرق چوب به شمار می‌رود ، بنابراین در دوام و استحکام و کیفیت اجرا و همچنین زیبایی آن تأثیر مستقیم دارد . از این رو برای بالا بردن کیفیت اجرا و همچنین زیبایی آن تأثر نهایی می‌بایست از زیر ساخت مرغوب استفاده کرد .
خصوصیات مهم در انتخاب زیر ساخت استحکام و دوام آن است و بهتر است سطح تخته پيشكار صاف و حتي رنگ شده باشد.
۱۰- كمان اره مويی:
كمان اره مويي، کمانی است که به اندازه کوچک و بزرگ است. کمان بزرگ برای زیرکارهای بزرگ استفاده می‌شود که اره مویی چوب بر به آن وصل می‌شود. كمان اره مويي به شكل u مي باشد و داراي ۲۵ سانتيمتر طول برش مي باشد . گاهي اوقات بخاطر طول برش بيشتر دو عدد كمان اره مويي را به همديگر جوش داده «كمان دوبل» ساخته و از آن براي برش بلند استفاده مي كند .
مشخصات كمان اره مناسب :
۱ـ سبك باشد ۲ ـ فنر محكم داشته و زود قدرت فنري خود را از دست ندهد ،۳ـ داراي پيچ و خروسكي جنس خوب باشد كه در اثر باز و بسته شدن زود هرز نگردد. ، ۴ـ داراي دسته مناسب با دست هر شخص باشد.
چنانچه در نظر باشد طرحي يا شكلي در روي چوبهاي نازك يا صفحات چندلايي برش داده شود ، اين كار به وسيله اره كمان ميسر خواهد بود.
اين اره ها فرمهاي مختلفي دارند ، اما به طور كلي هرچه كمان نعلي شكل اره داراي طول بلندتري باشد ، ميدان وسيعتري را مي توانيد برش دهيد . بهترين نوع تيغه اي كه براي عمل بريدن مناسب است به «پاملخي» معروف است . براي بكارگيري اره كمان به مراحل زير توجه كنيد :
ـ يك سر تيغه را در ميان پيچ خروسك و كمان به صورتي قرار دهيد كه لبه برنده تيغه اره به سمت دسته اره باشد.
ـ پيچ خروسك را محكم كنيد .
ـ سر ديگر را به طوري كه با يك دست كمان اره را فشرده كرده ايد ، در داخل پيچ خروسك سمت ديگر قرار دهيد .
ـ قطعه كاري را كه در روي آن طرح مورد نظر را رسم كرده ايد ، در روي سطحي صاف قرار دهيد .
ـ چنانچه فرم يا شكلي در وسط قطعات كار وجود دارد ، مي توانيد ابتدا با سوراخ كردن داخل شكل به صورتي كه به طرح اصلي صدمه نزند و قرار دادن تيغه اره در داخل سوراخ و محكم كردن آن ، طرح را تا انتها برش دهيد.
۱۱- تيغ اره مويی:
به سه مدل از نظر فرم دندانه تقسيم مي شود :
۱ـ فلز بر : كه داراي دندانه هاي ريز و پشت سرهم مي باشد عموماً براي برش فلزات مانند مس و برنج بكار مي رود در معرق چوب براي برش صدف ـ خاتم … و گاهي برش هاي ظريف مو مورد استفاده قرار مي گيرد.
۲ـ چوب بر : به آن تيغ اره مويي پا ملخي هم گفته مي شود و دندانه هاي آن به صورت زوج مي باشد. عموماً براي برش چوب ها ـ صدف مصنوعي ـ فيبر مصنوعي مورد استفاده قرار مي گيرد.
۳ـ گردبر : در دو نوع وجود دارد :
حالت اول : يك تيغ اره مويي فلز بر است كه تابيده به دور خود مي باشد.
حالت دوم : يك تيغ اره مويي است كه دورتادور آن حالت الماسي دارد
۱۲- اچار مشتی:
آچاری که اصطلاحا مشتی نامیده می‌شود برای باز و بستن کمان اره استفاده می‌شود می‌تواند از جنس چوب و فلز و جدیدا از پلاستیکی آن نیز موجود می‌باشد
۱۳- موم زنبور عسل :
در هنگام برش تيغ اره مويي گرم شده و امكان دارد به علت زياد گرم شدن بشكند .به همين جهت موم زنبور عسل يا صابون براي سرد كردن و روان برش زدن تيغ بكار مي رود.
۱۴- تيزك :
تيغه اي فولادي به ابعاد ۱۰×۲ با لبه تيزي در روش دوبل براي جدا كردن قالب از چوب اصلي بكار مي رود. در ضمن از تيغ موكت بري نيز براي اين كار استفاده مي شود.
۱۵- تيغ جراحي يا موكت بری :
در روش استفاده از الگوي كاغذ , طرح را با استفاده از اين ابزار از هم جدا مي كنيم . رجوع شود به اجراي معرق .
۱۶- مشتي آچار:
براي باز و بسته كردن پيچ خروسك وتعويض تيغه بكارمي رود.
۱۷- اره دست:
همان اره معمولی با دسته چوبی است كه تیغه های متفاوت دارد و برای بریدن قطعه های بزرگ چوبی به كار می رود.
۱۸- پرس برقی:
دستگاهی است برقی، شامل چهار ستون آهنی كه سه صفحه متحرك مستطیل شكل از چهار زاویه، به ستون ها متصل شده است و در قسمت بالای این چهار ستون حجم مكعب مستطیل آهنی قرار دارد كه موتور و دستگاه گرم كننده در این قسمت جای گرفته است و با روشن كردن آن در ضمن حركت صفحات، گرما به وسیله ی سیمی كه به هر یك از صفحه های مستطیل شكل متصل شده است انتقال می یابد.
حركت صفحه های یاد شده از طریق چهارستون آهنی است كه به عنوان اهرم برقی كار می كند و از طریق پایین به بالاست و در انتهای كار به مكعب فلزی دستگاه می رسد. در این حالت تمام صفحه های به هم متصل شده و شیء مورد نظر كه میان آنها قرار دارد، تحت فشار و گرما قرار می گیرد. این دستگاه در سه اندازه ” كوچك، متوسط و بزرگ ” وجود دارد و میزان گرمای مورد نیاز برای برش دادن اشیاء معرق كاری شده ۱۵۰ درجه سانتیگراد است .
۱۹- پرس دستی (پیچ دستی):
وسیله ای است فلزی، شامل خط كشی قطور به طول ۲۵ الی ۵۰ سانتی متر كه در قطعه ی فلز به صورت افقی، یكی ثابت در انتهای خط كش و دیگری كه اهرم نامیده می شود در بالای آن به صورت متحرك ، قرار گرفته است.
پیچی كه یك دسته چوبی دارد در ابتدای اهرم متحرك نصب شده است. این وسیله برای ثابت نگهداشتن اشیاء و تحت فشار قرار دادن (پرس كردن) قطعه های كوچك معرق شده به كار می رود.
۲۰- چكش:
همان چكش معمولی است كه مورد استفاده عموم است و برای كوبیدن میخ به كار می رود. در معرق نوع ۱۰۰ گرمی آن استفاده می شود.
۲۱- سوهان تخت:
سوهانی است به طول ۴۵ سانتی متر كه ۳۵ سانتی متر آن به پهنای ۵/۳ سانتی متر از دو طرف مضرّس است و یك سانتی متر باقی مانده در انتها باریك می شود، در موقع كار به عنوان دستگیره مورد استفاده قرار می گیرد.
۲۲ – سوهان چوب ساب:
تیغه ای فلزی به طول ۳۰ سانتی متر كه دسته ای پلاستیكی به آن متصل است. این وسیله برای صیقل دادن سطح شیء معرق شده ای به كار می رود كه در آن صدف یا عاج وجود نداشته باشد.
۲۳- رنده ی دستی:
شامل صفحه ای مستطیل شكل است كه عرض های آن با قوس منحنی به طرف خارج متمایل شده است. در قسمت زیرین، این صفحه با فاصله ۵/۶ سانتی متر از یك طرف لبه ی قوس دار شكافی به طول ۵ سانتی متر و عرض نیم سانتی متر وجود دارد كه محل قرار گرفتن تیغه ی رنده است.در دو عرض این صفحه در قسمت روی آن دو دسته چوبی كوچك به دو شكل متفاوت نصب شده كه یكی از آنها كروی شكل است و بر روی پایه ای به طول ۶ سانتی متر قرار گرفته و دیگری تركیب چكمه ای را به طول ۱۱ سانتی متر دارد كه به صورت معكوس در جای خود نصب شده است.
در میان این صفحه ابتدا تیغه رنده به طول ۵/۱۵ و عرض ۶ سانتی متر و سپس تیغه كمك رنده به طول ۵/۱۳ سانتی متر با همان عرض قرار گرفته است و به وسیله یك صفحه فلزی براق به نام گیره تیغه، به روی سطح از یك قطعه چدنی سیاه، كه به عنوان پایه محسوب می شود نصب شده است و در زیر پایه ی چدنی پیچی قرار دارد كه به وسیله شل و سفت كردن آن فنر تیغه آزاد شده و می توان آن را به طرف بالا و پایین حركت داد.
لازم به یادآوری است كه در بالای پایه چدنی یك اهرم فلزی باریك به طول شش سانتی متر قرار دارد كه با حركت آن به طرف راست یا چپ تیغه به همان سمت كمی پایین تر از طرف دیگر قرار می گیرد.
از این رنده برای صاف كردن سطوح ناهمواره استفاده می شود.
۲۴ – سنگ نفت:
قطعه سنگ سیاه رنگی است كه در میان قالبی از چوب جای گرفته است و برای تیز كردن تیزك از آن استفاده می شود.
این سنگ دارای دو سطح دندانه دار زبر و نرم است كه ابتدا نوك تیزك را به وسیله دندانه های درشت تراش داده و سپس با دندانه های ریز صیقل می دهند . سنگ نفت را همیشه در مقداری از نفت نگهداری می كنند تا مقداری از چربی نفت در آن نفوذ كند و فقط به هنگام استفاده آن را از نفت خارج می سازند.
۲۵ – گازانبر:
وسیله ای است فلزی شامل دو دسته و دو لبه ی قوس دار كه دسته های آن با فاصله ای معین قرار گرفته و به تدریج به هم نزدیك می شوند تا در نقطه ای به یكدیگر متصل شوند و دو لبه قوس دار آن به بالای این مقطع اتصال یافته كه در هنگام بسته بودن، تركیب دایره ای به خود می گیرد. این وسیله در شماره های مختلف وجود دارد كه در معرق، از شماره ۶ آن استفاده می شود. از این وسیله برای بیرون آوردن میخ از محلی كه چوب ها را موقتاً به هم متصل كرده است استفاده می كنند.
۲۶- خط کش ال:
خط كشی است فلزی به طول ۵۰ سانتی متر كه در انتها به یك فلز قطور صاف به طول ۵/۱۳ سانتی متر متصل شده كه با خط كش تشكیل زاویه ی قائمه را می دهد.
گونیایی با خط كش چوبی به طول ۱۰۰ سانتی متر وجود دارد كه از آن برای صاف كردن لبه های ناصاف شیء معرق شده استفاده می شود.
۲۷- لیسه:
قطعه فلزی است مستطیل شكل به صخامت یك میلی متر كه قابلیت انعطاف بسیار دارد و برای جمع آوری براده ی چوب از سطح كار و همچنین پرداخت آن مورد استفاده قرار می گیرد.
۲۸ – ماشین پرداخت:
دستگاهی است به طول ۴۵ سانتی متر كه از سه قسمت: دسته، بدنه و صفحات پرداخت كننده تشكیل شده است.
الف – دسته: این قسمت خود دارای دو دسته است :
۱- دسته ای به طول ۱۸ سانتی متر كه در انتهای بدنه قرار گرفته و سیم برق به آن متصل می شود محل قرار گرفتن دست راست است.
۲- دسته ای به طول ۱۲ سانتی متر كه در طرف راست بالای بدنه قرار گرفته و محل قرار گرفتن دست چپ است. بر روی این دسته ها پوشش عایقی از جنس پلاستیك وجود دارد.
ب – بدنه : این قسمت از دستگاه به طول ۲۸ سانتی متر است كه ۱۸ سانتی متر آن تركیبی تقریباً استوانه ای شكل دارد و موتور برقی در میان آن جای گرفته است. در قسمت بالای بدنه حجم نیمكره مانندی به قطر ۱۰ سانتی متر قرار دارد كه صفحات پرداخت كننده به وسیله پیچی كه در مركز نیمكره مسطح قرار دارد متصل می شود.
ج – صفحات پرداخت:
صفحات پرداخت كننده در سه نوع متفاوت به كار برده می شود:
۱- صفحه سنگ سمباده: صفحه ای دایره شكل به قطر ۱۸ سانتی متر كه میان آن دایره ای به قطر ۲ سانتی متر خالی است كه محل قرار دادن مهره ی پیچ متصل كننده به بدنه است. ضخامت این صفحه ۲ سانتی متر است كه شامل یك صفحه فلزی باریك و یك لایه ابر فشرده به ضخامت ۵/۱ سانتی متر است.
۲- صفحه پوست بره ای: پوست بره ی دباغی شده دایره شكلی است به قطر ۱۸ سانتی متر كه كناره ای پارچه ای دارد. این صفحه بر روی صفحه سنگ سمباده قرار می گیرد و به وسیله یك بند، كناره پارچه ای را در زیر سنگ سمباده جمع كرده و محكم می كند.
۳- صفحه پرداخت: صفحه ای است دایره شكل از جنس نمد و به قطر ۱۸ و ضخامت ۵/۲ سانتی متر و دایره ای میان تهی به قطر ۵/۴ سانتی متر در مركز آن قرار دارد كه محل قرار گرفتن مهره پیچ متصل كننده به بدنه است. از این وسیله برای پرداختن اولیه شی معرق شده استفاده می كنند.
۲۹ – مته دستی:
وسیله ای است به طول ۳۰ سانتی متر كه شامل: سر مته، بدنه و دسته است:
الف – سرمته: تركیب تقریباً بیضی شكلی ، به بلندی ۵ سانتی متر دارد كه میله ی مته در میان سوراخی كه در یك طرف آن وجود دارد قرار می گیرد.
ب – بدنه:یك قطعه فلز مستطیل شكل به طول ۱۲ و عرض ۲ سانتی متر است كه چرخ دنده ای به قطر ۸ سانتی متر به آن متصل است و به وسیله دسته كوچك چوبی كه به اهرمی به طول ۴ سانتی متر اتصال دارد به حركت در می آید.
ج – دسته: در انتهای بدنه، دسته ای چوبی به طول ۱۳ سانتی متر قرار دارد .
شیوه استفاده از این وسیله بدین ترتیب است كه ابتدا سر مته را به طور عمودی بر روی كار قرار داده و به وسیله چرخانیدن دسته چرخ دنده مته را به حركت درآورند تا محل مورد نظر را سوراخ كند.
۳۰- مداد و متر:
از مداد برای علامت گذاری و از متر برای اندازه گیری استفاده می شود.
۳۱- مغار لیسه تیز كن:
سوهانی است سه پهلو كه هر سه بـَر ِ آن تراش داده شده است و برای تیز كردن لبه های لیسه به كار می رود.
مراحل آموزش معرق کاری
1. انتخاب طرح یا نقشه
برای انتخاب طرح خود هیچ محدودیتی ندارید و بسته به توانایی و خلاقیت خودتان نقشه را در اندازه انتخابی خود برای معرق بکشید.
بعنوان مثال میتوانید از طرح رئال، گل و مرغ، اسلیمی و … هر طرح دلخواه دیگر استفاده کنید.
2.چسباندن نقشه روی تخته
در مرحله بعدی شما نیاز دارید که طرح را روی یک تخته سفید سه لایه بچسبانید؛ برای این کار ابتدا چسب را روی تخته بریزید و با کاردک آن را روی کل سطح پخش کنید.
سپس طرح را از گوشه تخته به صورت عرضی شروع به چسباندن کنید و هم زمان یک خط کش فلزی را روی آن بکشید تا هوایی زیر آن نماند و درست به تخته بچسبد.
حال برای اینکه مطمئن شوید که هیچ هوایی زیر طرح نیست و زیر طرح صاف است، یک روزنامه را روی طرح بگذارید و پارچه را یک بار دیگر به طور کامل روی سطح تخته بکشید.
3.انتخاب کردن زیر کار
اصولا سه نوع زیر کار استفاده می شود:
♦تخته چند لا
♦نئوپان
♦کلاف
4. تقسیم کردن مدل
در این قسمت باید طرح را به تکه های کوچک خرد کنید و این تکه ها را روی زیر کار با میخ محکم کنید و یکی از قطعات را انتخاب کنید و شروع به برش اطراف طرح کنید تا الگو ها آماده شوند.
نکته(آموزش تابلو معرق چوب)
چوب های رنگی مورد نظر را انتخاب کنید، اگر تابلوی زمینه چوب است، اول زمینه را روی چوب مورد نظر با چسب چوب متصل میکنید و بعد شروع به برش زدن میکنید.
بعد از بریدن چوب زمینه مدل را با کاتر یا چوب رنگی جدا می کنید و جایگزین مدل قرار می دهید، به این شکل برای اجزای دیگر کار هم،همین روش را تکرار می کنید و این کار تنها در رنگ و نقش و نوع چوب تفاوت دارد در غیر این صورت از نظر نحوه کار تمام قسمت ها یکسان هستند.
در واقع این قسمت مرحله ی ایجاد قسمت های طرح اصلی می باشد.
5. پرس کردن
دو نوع پرس برای این کار انجام وجود دارد:
⇐پرس سرد
چسب چوب را با پودر رنگی مورد نظرتان که به رنگ چوبها نزدیک است مخلوط کنید و چسب را بر سطح زیر کار با کاردک یا قلم مو پخش می کنید و طرح مورد نظر را روی آن قرار می دهید.
سپس روی طرح، نایلون و بعد پارچه یا پتو قرار میدهید؛ علت استفاده این می باشد که چوب هایی که در معرق استفاده می کنیم ضخامت آن ها یکی نیست، پس پتو یا پارچه سطح تابلو را یکسان میکند.
روی پتو یک چند لایی به مقداری که تابلو معرق شده می گذارید و بعد از آن قید را ( چوب ) رو و زیر تابلو قرار می دهید؛ بعد از آن دو پیچ را دستی به دو بخش قید می بندید و محکم می کنید.
⇐پرس گرم
برای این پرس از دستگاه استفاده می کنیم که دما و فشار باعث پرس می شوند.
6. دوربری کناره های تابلو
بعد از پرس کردن کار، دور کار را رنده می کنید و آن را به طور کامل صیقل می کنید .
7. پرداخت تابلو
بعد از دوربری کنار تابلو، نوبت پرداخت و کار رنگ می شود.
چه نوع چوبی برای معرق کاری مناسب است؟
چوبی که برای هنر منبت و معرق مورد استفاده قرار می‌گیرد، بهتر است از بافت متراکم و با استحکام بالا انتخاب شده باشد. چوبهای سبک که دارای رگه‌ها و گره‌های مختلفی بر روی سطح و بافت خود هستند، ابدا برای این کار مناسب نیستند و نتیجه‌ی کار و کیفیت نهایی را ضعیت خواهند نمود.
از بهترین چوب‌هایی که برای معرق کاری مناسب است می‌توان به چوب گلابی، توت، سنجد و آبنوس اشاره کرد. این چوبها، علاوه بر اینکه بافت متراکم و مناسبی برای معرق کاری دارند، تنوع رنگ و بافت نیز دارند و باعث ایجاد شکل‌های متنوع و زیباتری در آثار هنری ساخته شده می‌شوند.
در نظر داشته باشید در آثار معرق کاری شده، از رنگ طبیعی چوبهای مختلف استفاده می‌شود و به همین دلیل از ترکیب چند نوع چوب با تنوع رنگی طبیعی مختلف، یک تصویر با اختلاف رنگ ساخته می‌شود.
انواع زمینه در معرق :
در هنر معرق کاری ما به یک زمینه نیاز داریم. معرق کاری ، به معنای چیدمان قطعات و تکه‌های کوچک در کنار یکدیگر است. بدیهی است که قطعات کوچک باید بر روی یک زمینه و سطحی در کنار یکدیگر قرار بگیرند تا از استحکام و مقاومت برخوردار باشند و در اصطلاح، چینش آنها در کنار یکدیگر حفظ شود.
ازین رو، معرق کاری الزاما باید بر روی یک زمینه انجام گیرد که متداول‌ترین نوع آنها به شرح زیر است:
- معرق کاری بر روی زمینه چوب
- معرق کاری بر روی زمینه پلی استر
معرق کاری در دکوراسیون داخلی منازل :
با گرایش افراد به سمت و سوی دکوراسیون سنتی و کلاسیک، هنر معرق و منبت نیز جایگاه ویژه و درخور خود را باز یافته‌اند. امروزه ازین دو هنر ارزشمند در دکوراسیون داخلی هتل‌ها و اماکن خاص، منازل، شرکت‌ها استفاده می‌شود.
با استفاده از هنر معرق میتوانید دکوراسیون داخلی منزل را به شکل زیبا و سنتی دگرگون کنید و روح و جان دوباره‌ای به در و دیوار آن ببخشید. همچنین لابی آپارتمان‌ها و راهروی ساختمان‌ها، از مکان‌های دیگری هستند که معرق کاری می‌تواند جلوه‌ی دیداری بسیار زیبایی را به آن ببخشد و به هر چه زیباتر شدن آن کمک کند.
اگر صاحب یک کسب‌وکار و یا یک شرکت تجاری هستید، پیشنهاد می‌دهیم با یک اثر هنری معرق کاری شده، جلوه‌ای نفیس و ویژه به تجارت خود ببخشید و با یک جلوه‌ی بصری ویژه و دکوراسیون آشپزخانه ایرانی، خود را از سایر رقبا متمایز کنید.
قیمت معرق :
پر واضح است که هنر، ارزشمند است و در واقع، ارزش آن را نمی‌توان با پول سنجید. اما اگر بخواهیم معیاری قابل درک برای آن تعیین کنیم، باید گفت که آثار هنری، از هر نوعی که باشند، گرانقیمت و پر ارزش هستند و هر چه بی‌عیب‌تر و از نظر هنری، پرکارتر باشند، بدون شک ارزش مادی بیشتری خواهند داشت. بر همین اساس، وسایل چوبی معرق کاری شده، بسته به نوع کاری که بر روی آنها انجام شده باشد، قیمت بالایی دارند.
به عنوان مثال، قیمت یک کابینت کلاسیک تمام چوب، از سایر انواع کابینت آشپزخانه بالاتر است، حال اگر بخواهیم بخشی ازین کابینت‌ها را نیز با هنر منبت و معرق‌کاری آراسته کنیم، قیمت آن بسیار بیشتر خواهد شد.
عوامل موثر در قیمت یک اثر معرق کاری شده:
ارزش یک کار هنری، به بی‌عیب بودن و سالم بودن آن است. در واقع یک اثر هنری زمانی ارزشمند است که در وهله‌ی اول، سالم و بدون نقص باشد. یک اثر هنری، هر چه پر کارتر باشد و از خطوط و ذرات کوچکتری تشکیل شده باشد، نفیس‌تر و ارزشمندتر خواهد بود و این موضوع، درباره‌ی معرق نیز صادق است.
آثار معرقی که از ضخامت چوب به کار رفته در آنها، اندازه‌ی ۲ تا ۳ میلیمتر باشند، ارزشمندتر هستند و هر چه ضخامت آنها کمتر باشد، نفیس‌تر می‌باشند. هر چه چوب بکار رفته در معرق، سالم‌تر و بدون ترک‌خوردگی، لکه، فرو رفتگی، پوسیدگی و یا هر عیب دیگری باشد، ارزش اثر معرق را بیشتر خواهد نمود.
همچنین چوب معرق باید خشک باشد. هر چه چوب بکار رفته در معرق، خشک‌تر باشد، امکان ترک‌خوردگی آن کمتر خواهد بود. چوبهای خیس و تَر که به خوبی خشک نشده‌اند، به زودی و در گذر زمان دچار ترک‌خوردگی می‌شوند و ارزش اثر معرق را می‌کاهند.
تعداد رنگ‌ها و چوبهای بکار رفته در یک اثر معرق، به معنای ظرافت و کار بیشتری است که هنرمند انجام داده، همانند قالیبافی که از تعداد رنگ‌ها و طرح بیشتری در نقشه‌ی قالی خود استفاده می‌نماید. این بدان معناست که یک اثر هنری فاخرتر و ارزشمندتری ساخته شده است و طبیعتا هم به مهارت بیشتر سازنده و استادکار نیاز دارد و هم زمان بیشتری صرف ساخت و تهیه آن شده است، بنابراین ارزش و قیمت بیشتری خواهد داشت.
امروزه معرق هم به دو صورت برجسته و هم به صورت صاف، تهیه می‌شود که نوع برجسته‌ی آن، به دلیل سختی کار و مهارتی که حین انجام آن نیاز است و باعث ایجاد تصویری سه‌بعدی که می‌شود، قیمت و ارزش بالاتری دارد.
بدون شک، استادکاری که یک اثر معرق را می‌سازد نقش تعیین کننده‌ای در قیمت تمام‌شده‌ی آن دارد و امضای او در پایان کار، به عنوان مهر تاییدی است که قیمت و ارزش نهایی یک اثر هنری نفیس را تعیین میکند.
آخرین دیدگاه‌ها